در سالگرد تظاهرات میلیونی حماسی مردم تهران در 25 خرداد 88 مردم یاد این روز را نیز گرامی داشته و به خیابانها آمدند. طبق معمول قبل از آن صدها نیروی امنیتی و انتظامی سرتاسر حد فاصل میدان امام حسین تا آزادی را به اشغال خود در آوردند.

در این روز صد ها تن از مردم در نخستین سالگرد شهدای راه آزادی از ساعت 4 بعد از ظهر در حد فاصل میدان انقلاب تا آزادی دست به راهپیمائی زدند اما حجم حضور نیروهای امنیتی به قدری زیاد بود که بخش اعظم جمعیت در داخل پیاده رو ها محبوس شده بودند.

در این روز تعدادی از جوانان سبز به سمت افرادی که مشغول فیلمبرداری از مردم تظاهرکننده بودند حمله بردند و آنها را به سمت خیابانهای اطراف فراری دادند.

24 اسفند مصادف با شب چهارشنبه سوری آیین باستانی ایرانیان نیز در سراسر کشور در کنار برگزاری این مراسم، شاهد اعتراضلت پراکنده بودیم.

تاکتیک دستگاههای تبلیغاتی رژیم در تمام این مراحل کم اهمیتی و عدم بازتاب این اعتراضات بود.

به این ترتیب پرونده نفس گیر اعتراضات سبزها علیه حکومت در سالی که موسوی آن را سال صبر و استقامت نامیده بود باافتخار بسته شد تا همه منتظر تحولات سال بعد باشند.

در این روز قراخوانی برای بزرگداشت هفتم صانع ژاله و محمد مختاری برگزار شد و جمعی از دانشجویان سبز که قصد داشتند مصادره جنازه صانع از سوی عوامل امنیتی را مورد اعتراض قرار دهند در آمفی تئاتر دانشکده هنر محاصره و محبوس شدند. با این حال در چند شهر از جمله شیراز تظاهرات هایی بر پا شد که طبق معمول نیروهای ضد شورش در حجم انبوه برای مقابله با معترضان به صحنه آمدند. در این روز شیراز یک شهید به نام حامد نورمحمدی تقدیم جنبش کرد.

اينبار به نسبت قبل تراكم نيروهاي سركوبگر بيشتر بود و بگير و ببند براي ايجاد ترس و جنگ رواني پر رنگ تر بود. جوانان تاكتيك عوض كرده و براي اينكه بتوانند به حركتهاي اعتراضي ادامه دهند و به دست ماموران گرفتار نشوند، با شيوه جدید در دسته هاي چند صد نفره در نقطه اي شروع به شعار دادن و بر پايي تجمع ميكردند و به مجرد حمله مزدوران پراكنده شده و در نقطه اي ديگر تجمع را شكل ميدادند

قرار بود تظاهرات این روز ساعت 4 عصر آغاز شود. در حالیکه سایت های حکومتی ساعت 5 عصر به تمسخر تعداد اندک تظاهرکنندگان سبز می پرداختند با انتشار تصاویر راهپیمائی عظیم مردم فردای آن روز نظام سیستم تعادل عصبی خود را به شدت از دست داد بطوریکه در مجلس به سر دادن شعار علیه موسوی و کروبی مبادرت و برای آنها حکم اعدام درخواست شد. همچنین عوامل حکومت طی یک سناریو موسوم به شهید سازی از بین مخالفان دست به تبلیغات وسیع برای تهییج جامعه زد که طی آن تا چند روز تجمعات افراطیون مقابل منزل موسوی و کروبی با هدایت عوامل نظام صورت گرفت.

این تاریخ همیشه برای دانشجویان در هر دوره نشانه تظلم خواهی آنان بوده است. در این زمان چند تشکل دانشجویی بیانیه ها و فراخوان هایی برای دعوت از دانشجویان به شرکت در تظاهرات صادر کردند و در محوطه چند دانشگاه دانشجویان با سر دادن شعارهایی خواستار آزادی مجید توکلی ، بهاره هدایت و تمامی دانشجویان زندانی شدند.

در خارج از ایران نیز تعدادی از مخالفان با برپائی تجمعاتی خواستار آزادی تمامی زندانیان سیاسی شدند.

چند روز قبل از 13 آبان 89 چند نهاد نزدیک به تندروها پیش بینی کردند که احتمالا موسوی برای 13 آبان بیانیه خواهد داد. یک کاریکاتوریست خارج از کشور نیز در همگامی با نظام جمهوری اسلامی چند کاریکاتور استهزا آمیز در باب احتمال بیانیه دادن موسوی برای 13 آبان منتشر کرد.

در این روز تعدادی از دانشجویان در دانشگاههای تهران، شریف علم وصنعت، زاهدان و علامه تجمعاتی بر پا کردند و به سر دادن شعار مبادرت کردند.

در این تاریخ جوانان سبزبه منظور بزرگداشت شهید کیانوش آسا در دانشگاههای مختلف دست به تحصن زدند. در دانشکده شیمی دانشگاه علم و صنعت دانشجویان با روشن کردن شمع یاد و خاطره کیانوش آسا را گرامی داشتند که با دخالت نیروهای بسیجی به خشونت کشیده شد.

همچنین از ابتدای ظهر این روز صد ها موتوری لباس شخصی با باتوم و سلاح سرد به جولان دادن در خیابانها مبادرت کردند.

در این روز دانشجویان دانشگاه تهران نیز در داخل محوطه دانشگاه به شعار دادن مبادرت کردند که انعکاس صدای آنها به خیابانهای اطراف موجب شد نیروهای امنیتی بلافاصله خیابانهای منتهی به انقلاب و دانشگاه تهران را مسدود کنند.

در نزدیکی خیابان نواب نیز تظاهرکنندگان شعار مرگ بر دیکتاتور و نترسید ما همه باهم هستیم سر دادند. همچنین لباس شخصی هایی که در نزدیکی ایستگاه متروی نواب صفوی مستقر شده بودند برای پراکنده کردن جمعیت تظاهر کننده به آنها هجوم بردند و با مردم تظاهرکننده درگیر شدند

برای تظاهرات این روز موسوی و کروبی ابتدا درخواست مجوز دادند اما پس از مخالفت های صورت گرفته از سوی عوامل حکومت برای حفظ جان مردم از این درخواست صرفنظر کردند.

در این راستا کروبی و موسوی با هم دیدار حضوری داشته و با امضاء نامه ای مشترک و ارسال آن به استانداری تهران؛ نسبت به برگزاری راهپیمایی مطابق با اصل ۲۷قانون اساسی در سالگرد انتخابات ۲۲خرداد ۸۸ را خواستار شدند . با این حال از ابتدای صبح بیشتر شهر های کشور چهره امنیتی داشت. از بعد از ظهر هسته های اعتراضی شکل گرفت . این هسته ها به خصوص در اطراف دانشگاههای تهران ، امیر کبیر و صنعتی شریف پر رنگ تر بود.

شعار دادن علیه حکومت از زیر پل حافظ در تهران آغاز شد و پس از آن درگیری مردم با عوامل امنیتی آغاز شد.

در چهارراه ولی عصر صدها نفر به صورت مجتمع به سمت میدان انقلاب حرکت کردند که با پرتاب گاز اشک آور پلیس همراه بود.

در دانشگاه صنعتی شریف دانشجویان با شعارهای الله اکبر به سمت میدان آزادی حرکت کردند که با دخالت پلیس به خشونت کشیده شد.

در ساعت 19 و سی دقیقه عصر بسیج کل دانشگاه تهران و اطراف آن را محاصره کرده بود با این حال در ابتدای جمالزاده صد ها معترض شعارهایی علیه آقای خامنه ای سر دادند.

شب 22 خرداد بام های تهران به رفراندم برای نظام مبدل شده و قرار بود 3 روز بعد  مردم دوباره به خیابان بیایند.

در 19 اردیبهشت 89 جمهوری اسلامی فرزاد کمانگر، علی حیدریان، فرهاد وکیلی، شیرین علم هولی و مهدی اسلامیان را به چوبه دار سپرد که برخی ناظران این اقدام را در سالگرد کودتای خرداد 88 اقدامی تحریک آمیز تلقی کردند و میر حسین موسوی نیز در بیانیه ای گفت اعلام اعدام ناگهانی پنج نفر ازشهروندان کشور بدون آنکه توضیحات روشن کننده ای از اتهامات و روند دادرسی ومحاکمات به مردم داده شود شبیه روند ناعادلانه ای است.

با انتشار خبر اعدام این افراد مناطق کرد نشین از ترس وقوع نا آرامی بلافاصله تحت کنترل امنیتی قرار گرفت و چند نفر نیز دستگیر شدند.

 نظام سال ۸۹ نیز آرامش نداشت و اعتراضات مردمی تا واپسین روزهای این سال ادامه داشت. این در حالی بود که دستگاههای تبلیغاتی نظام پس از هر تظاهراتی وانمود می کردند که هیچ اتفاقی نیفتاده و تجمعی شکل نگرفته است.